کارت دبیت در مقایسه با کارت اعتباری

بسیاری از کارت های دبیت و کارت های اعتباری دارای ویژگی های مشابه هستند. به طور معمول ، هر دو کارت آرم یک شرکت بزرگ کارت اعتباری مانند ویزایا مستر کارترا در خود جای داده و هر دو برای خرید آنلاین و خرید کالاها و خدمات می توانند در فروشگاهها استفاده شوند.

با این حال ، تفاوت اصلی بین این دو کارت در حسابی است که پول زمان انجام خرید برداشت می شود. هنگامی که یک مشتری از کارت دبیت استفاده می کند ، پول مستقیم از حساب وی دریافت می شود. هنگامی که او از کارت اعتباری استفاده می کند ، خرید به یک خط اعتباری که بعداً صورتحساب می شود ، پرداخت می شود.

کارت دبیت ممکن است دارای یک خط اعتباری اضافه برداشت باشد که تا حد مشخصی قابلیت پرداخت مازاد بر موجودی را فراهم می کند اما در کارت اعتباری مقدار مشخصی از اعتبار به آن متصل می شود و اگر مصرف کننده سعی کند فراتر از حد اعتبار خود را خرج کند ، پرداخت رد می شود.

نکات کلیدی

کارتهای اعتباری ابزار ایجاد بدهی هستند ، کارتهای دبیت نیستند.مگر اینکه حساب با اضافه برداشت همراه شود.

کاربران کارت دبیت  فقط می توانند پول موجود در حساب خود را خرج کنند.

کارت دبیت استاندارد به یک حساب جاری وصل می شود به استثنای کارت بدهی پیش پرداخت شده.

کارت اعتباری به یک خط اعتباری ارائه شده توسط شرکتی که این کارت را صادر کرده است مرتبط است.

کارت دبیت:

کارت دبیت توسط بانک به منظور دستیابی به وجوه بدون نیاز به نوشتن چک کاغذی و یا برداشت نقدی توسط مشتریان صادر می شود. کارت دبیت به حساب جاری شخص مرتبط است و در هر جایی که کارتهای اعتباری پذیرفته شوند می توان از آن استفاده کرد.

هنگامی که از کارت دبیت استفاده می کنید ، بانک مبلغی را که خرج کرده اید مسدود نگه می دارد. بسته به مبلغ خرید و بانک شما ، این پول بلافاصله از حساب شما خارج می شود یا به مدت 24 ساعت یا بیشتر توسط بانک نگهداری می شود. با استفاده از شماره پین می توانید از کارت بدهی خود برای برداشت وجه نقد از حساب جاری خود استفاده کنید. هنگامی که از کارت دبیت خود برای خرید استفاده می کنید ، ممکن است از شما خواسته شود که پین خود را وارد کنید و یا مانند یک کارت اعتباری، فاکتور خرید را امضا کنید. برای افرادی که بر اساس بودجه معینی خرج می کنند، کارت دبیت می تواند است گزینه بهتری از کارت اعتباری باشد. برخی از کارتهای دبیت به صورت پیش پرداخت هستند و توسط یک موسسه مالی، ویزا کارت شارژ می شود. این کارت ها می توانند به همان روش دبیت کارت استاندارد استفاده شوند. کارتهای پیش پرداخت فقط به همین مبلغ پیش پرداخت شده محدود می شوند هستند و به حساب شخص ارتباط ندارند.

کارت اعتباری

کارت اعتباری یک ابزارایجاد بدهی است که به جای پول نقد یا چک یا کارت دبیت برای معاملات مالی مورد استفاده قرار می گیرد. بسته به میزان اعتبار صاحب آن ، کارت اعتباری ممکن است با سقف پرداخت بالا و یا پایین تری همراه باشد. هنگام استفاده از کارت اعتباری ، مبلغ خرید به طور خودکار به مانده موجودی منفی شما اضافه می شود.

بیشتر شرکتهای کارت اعتباری مدت 30 روز به مشتری فرصت می دهند تا این بدهی را پرداخت کند و در این فرضت سی روزه از او بهره طلب نمی کنند. اگرچه در بعضی موارد ، بانک بلافاصله اقدام به منظور کردن بهره می نماید.

این بهره یکی از راه های اصلی درامد زایی موسسات اعتباری و بانک ها می باشد و این نرخ بهره در کارتهای اعتباری می تواند بسیار بالا باشد. مشتریان می توانند با تسویه حساب در هر ماه به طور کامل از پرداخت بهره جلوگیری کنند. دارندگان خوش حساب کارتهای اعتباری غالبا می توانند از موسسات مالی خود پاداش بگیرند و استفاده معقول و منطقی به ایجاد و حفظ اعتبار مشتری نزد موسسه کمک می کند.

دبیت کارت در مقایسه با کارت اعتباری:

یک مثال، دو مشتری را در نظر بگیرید که هرکدام یک تلویزیون را از یک فروشگاه محلی لوازم الکترونیکی با قیمت 300 دلار خریداری می کنند. یکی از کارت دبیت استاندارد استفاده می کند ، و دیگری از کارت اعتباری استفاده می کند. مشتری دارای کارت دبیت، کارت خود را می کشد و بانک فوراً مبلغ 300 دلار تز حساب وی خرج می کند، و آن را برای خرید تلویزیون منظور می کند. با این کار مانع از خرج آن برای اهداف دیگر می شود. طی یک یا سه روز آینده ، فروشگاه جزئیات معاملات را به بانک ارسال می کند که به صورت الکترونیکی وجوه را به فروشگاه منتقل کند. مشتری دیگر از کارت اعتباری سنتی استفاده می کند. هنگامی که او آن را تغییر دهید ، شرکت کارت اعتباری به طور خودکار قیمت خرید را به مانده حساب کارت وی منظور می کند. او تا تاریخ موعد صورتحساب بعدی خود وقت داردمقداری از، یا کل مبلغ صورتحساب خود را پرداخت می کند.

ملاحظات ویژه

طبق تعریف ، کلیه کارتهای اعتباری ابزار بدهی هستند. هرگاه شخصی از کارت اعتباری برای معامله استفاده کند ، دارنده کارت در اصل فقط یک وام از موسسه اعتباری می گیرد و وی موظف است بدهی به شرکت کارت اعتباری را بازپرداخت کند.

از طرف دیگر کارتهای دبیت ابزار بدهی نیستند زیرا هر وقت شخصی از کارت دبیت برای پرداخت استفاده کند ، آن شخص واقعاً وارد حساب بانکی خود می شود. به استثنای هزینه های مربوط به معاملات ، کاربر دبیت به هیچ یک از طرف ها بدهکار نیست و خرید ازموجودی بانکی وی انجام می شود.

با این حال ، اگر کاربر کارت دبیت تصمیم به استفاده از اضافه برداشت داشته باشد ، تمایز بین کارت دبیت و اعتباری مبهم می شود. در این حالت ، هرگاه شخصی پولی بیشتر از موجودی خود برداشت کند ، بانک مبلغ اضافی را پرداخت می کند و صاحب حساب موظف است مانده حساب و هر گونه هزینه یا بهره را که برای استفاده از اضافه برداشت اعمال می شود ، بازپرداخت کند.

قلبلیت اضافه برداشت برای جلوگیری از چک های برگشتی یا رد شدن پرداخت به دلیل کمبود موجودی ، طراحی شده است. با این حال ، این سرویس ارزان نیست؛ نرخ بهره که توسط بانک ها به دلیل استفاده از اضافه برداشت منظور می شود بالاتر از کارتهای اعتباری است. بنابراین ، استفاده از کارت دبیت با حمایت اضافه برداشت می تواند عواقبی شبیه کارت اعتباری داشته باشد.